Yaşarken Yaşatanlara...

Onları ilkokul öğretmenim aracılığıyla tanıdım. Bizleri evlatlarından ayırmazdı Gülşen Öğretmen, hepimizi birer çiçek gibi severdi hatırladığım tüm güzelliğiyle o. Zannetmiyorum diğerleri de farklı olsun öğretmenimden. Ülkelerinin, halkının kalkınmasını çağdaşlığa ulaşmasını isterlerdi tüm yürekleriyle. Atatürkçü idiler herşeyden önce...Vatan sevgisi, onur duygusu, bilimsel düşünce tabii ki tüm yürekleriyle insan sevgisi vardı cumhuriyet kadınlarında. Yaşamlarına devletin ağır baskısı tüm ağırlığıyla sinmişti ama bizleri sevmekten hiçbir şey alıkoymazdı ben bir tek ona inanırım. Kula kulluk etmemeyi,hayatta dik durabilmeyi, adam olabilmeyi mayamıza onlar koydular. Ne yazık adam gibi adam kalmadığı şu günlerde ne kadar önemli birşeyden konuştuğumun farkında mısınız, en azından ben farkındayım:
Türkan Saylan öldü. Yaptıklarıyla tanınan ve yaşarken yaşatan bir insan oldu o. Çok savaştı hastalıklarla, illetlerle, yobazlarla... Savaşmak onun barış dolu doğasını taçlandırdı.Tanımadığım bir insan hakkında ilk defa bu kadar berrak,samimi bir şekilde yazıyorum.Türkan Saylan ömrü boyunca vücudumuzu cüzzamdan kurtarmaya çalıştı Çabası daha aydın insanların yaşadığı mutlu,zengin bir Türkiye için idi...Başarılı olup olmadığını zaman gösterecek.Son sözüm: Ya kirlenmiş ilişkilerin cüzzamlı ruhunu kim çıkartıp atacak içimizden.